Een markante maandagmorgen mail
Nee, dit is niet het soort weer wat je wilt als je op vakantie bent. In storm en regen rijd ik dit weekend met mijn middelbare schoolvriendinnen over de Atlantic Ocean Road in Noorwegen.
Van de prachtige fjorden zien we niks.
De sauna in Andalsnes die we zouden bezoeken is toevallig net gesloten en het museum in Molde waar we verblijven is ook dicht.
Het is allemaal niet zoals we hadden gehoopt.
Niks gaat ideaal
Mijn ene vriendin vindt mijn rijstijl niet al te best en geeft voortdurend aanwijzingen: ‘Ka, let op. Linksaf. Remmen! Daar, een stoplicht!’
Mijn andere vriendin woont hier maar weet bij nader inzien toch de weg niet blijkt halverwege de route.
Niks gaat zoals we ons wensen.
We slaan verkeerde wegen in. Water gutst over het wegdek, onze Toyota slingert door de storm over de Storseisundbrug.
Veertig jaar geleden, toen we pubers waren, gingen de dingen ook niet zoals we wensten. Bij ieder van ons thuis niet. In onze liefdeslevens niet. Op school niet.
We worstelden ieder op onze eigen ongelukkige wijze.
We zien niks op het uitzichtpunt. Maar we zien elkaar steeds beter. Tijdens de rit praten we non-stop. Over vroeger, over onze ouders en we lachen om anekdotes die alleen wij grappig vinden.
Ik zit achter het stuur van de hybride corolla stationwagen, met mijn vrienden naast me en achterin.
Zij zijn deel van mij.
Van mijn leven. Van wie ik ben geworden. Ik ben deel van hen.
Het zou ook mijn persoonlijkheidsbus kunnen zijn. Met mijn verschillende ikken naast me en achterin.
Ikken die met me meereizen, met elk hun eigen beperkingen en charmes.
Met elk een eigen idee over hoe we moeten rijden en hoe ik de auto moet besturen.
Ik hoor ze. Hun zorgen. Ik luister maar ik hoef niet alles te doen wat ze zeggen.
Morgen is het misschien wel droog. We weten het niet. Maar we weten wel dat het niet altijd zo zal blijven. Het weer niet. Wij niet
Alles verandert.
Wij zijn geen pubers meer. En toch zijn we dat ook wel.
We accepteren wie we zijn: onvolmaakt.
We accepteren hoe het is: rotweer.
Sterkmakers Podcast
Wilden we het liever anders?
Ja. Dat ook. Wensten we elkaar soms liever anders? Zeker weten.
Wil jij jezelf en daarmee ook anderen accepteren? Dat duurt een leven lang.
Maar het kan ook in 10 minuten. Een aanzet daartoe in elk geval.
Hoe? Ik vertel het je in deze podcast van 10 minuten.
Leer vertrouwen op je eigen innerlijke stemmen.
Open en beluister de podcast nu op Spotify
Ik wens jou een verrukkelijke vriendschap met al jouw ikken in 2024!
Mijn markante maandagmorgen mail is er weer vanaf 5 februari.
Karin
Voice Dialogue expert, opleider, trainer, (relatie)coach
Reacties op deze markante maandagmorgen mail
- Sterkte met het rotweer en veel plezier met je vriendinnen. Ik ga naar de podcast luisteren.
