Binnenskamers. We moeten zoveel mogelijk binnen blijven. Misschien proberen we daarom op zoveel mogelijk manieren naar buiten te gaan. Door online meetings met zoom, filmpjes, blogs, door te zingen op balkons of een regenboog op ons raam te plakken. Zo kunnen we toch met de buitenwereld in verbinding blijven en zoveel mogelijk voortzetten waar we mee bezig waren. Houden wat we hadden. Onze klanten en dierbaren laten zien dat we er nog zijn.
Of is de buitenwereld eigenlijk meer ons thuis geworden dan onze eigen binnenwereld? Voel je je juist als je thuisblijft ver van huis?
De paar cliënten die nog naar mijn praktijk komen houden heel goed afstand. Niet alleen van mij, maar vooral van zichzelf. Veel meer dan 1,5 meter. Ze kunnen uitstekend bij zichzelf uit de buurt blijven. Ze zijn trouw aan een onzichtbare wet. Een die ooit in een ander tijdperk moet zijn ontstaan, omwille van hun veiligheid. Uit angst om met gevoelens en gedachten besmet te raken die ze ongezond achten, weren ze sommige delen van zichzelf. Zelfs nu het gevaar inmiddels geweken is.
Een man houdt zijn Boze-ik kilometers van zichzelf vandaan. Hij wil niet geïnfecteerd raken met gedrag dat zijn vader vroeger vertoonde. Maar zijn Boze-ik toont hem ook waar zijn hart door geraakt wordt en waar hij voor staat. Een vrouw zorgt er met pinnige opmerkingen voor dat haar man, zelfs na twintig jaar, niet te dichtbij komt. Maar daarmee isoleert ze ook haar Tedere-ik. Omdat er ooit een regel is ingesteld. Toen haar hart door een verbroken relatie ‘intensive care’ nodig had. Nooit zou ze iemand daar nog dichtbij laten komen.
Nee, in de supermarkt is het lastiger afstand houden. Omdat we dat bewust doen. Toch stelt juist dat me gerust. Gevaarlijk wordt het pas als we niet meer doorhebben dat we wetten gehoorzamen. Als we niet meer beseffen dat er ook andere keuzes bestaan.
We moeten niet alleen op afstand van anderen blijven, maar ook van sommige delen van onszelf. Zolang we het gemis daarvan ervaren, zolang het schuurt, is het goed. Dan hebben we er nog verbinding mee. Gevaarlijk wordt het pas als we dat niet meer voelen.
Misschien zien voorbijgangers een beer op je vensterbank zitten of een regenboog op je raam hangen met ‘houd vol’. Wil je anderen helpen moed te houden en delen die het dreigen op te geven daarvan weerhouden.
Hoe is het als je de regenboog andersom plakt of als je de beer jouw eigen kamer in laat kijken? Laten we niet vergeten wie er in onze eigen binnenwereld in quarantaine is gezet. Welke kanten in jou komen er nu aandacht tekort, omdat er mensen geholpen moeten worden, bedrijven gered, boodschappen gedaan? Laten we ons blijven verbinden met die kanten in ons, hen omarmen als het voorbij is. Zodat er straks ook werkelijk iemand thuis is als we weer bij elkaar over de vloer mogen komen. Laten we dan elkaar opnieuw verwelkomen, niet alleen in de buitenwereld maar ook in onze binnenwereld.
Wil je de afstand tot jezelf verkleinen en nieuwe kanten van jezelf ontmoeten? Het kan tijdens een retraite van de Voicedialogue Academie.
Anderen op zo’n manier begeleiden dat zij in hun innerlijk afdalen en zichzelf opnieuw leren verstaan? Schrijf je in voor de 2-daagse masterclass subpersonen faciliteren met Focusing.
