Een markante maandagmorgen mail
Eigenlijk ben ik Spaans is de titel van een boek dat ik nooit gelezen heb. De titel sprak zo tot mijn verbeelding dat ik er niet aan toe kwam het boek over het leven van acteur Joop Admiraal te lezen.
Dit weekend was het tropisch warm. ‘Hebben jullie zin om te komen zwemmen?’ appte ik een paar vrienden. ‘Nee, helaas ik heb een verjaardag.’ ‘Ik heb net een deadline voor iets van mijn werk.’ ‘Ik heb een tennistoernooi’. ‘Wij zitten in Frankrijk’, kreeg ik terug. Iedereen heeft altijd wat.
Nederlanders doen alles met hun agenda
Dat is de unanieme overtuiging van alle expats die ik spreek ter voorbereiding van een training.
‘Ik krijg heel veel stress van al dat plannen’, vertelt een Portugese expat. ‘Ik ben bijvoorbeeld bang dat ik bij terugkeer van mijn vakantie met niemand kan bijkletsen als ik dat niet al drie weken geleden heb gepland’.
Een expat uit Brazilië weigert om afspraken in haar privéleven langer dan een maand vooruit te plannen. En ze zegt afspraken gerust af als ze op dat moment liever iets anders doet. Dat wordt haar door sommige vrienden niet in dank afgenomen.
Terwijl ik naar ze luister merk ik dat er een deel in mijzelf opkomt dat roept: ‘ik ben eigenlijk ook zo!’
‘Precies zoals jij ben ik ook! Ik hou van spontaan. Van nu en zomaar even tussendoor. Van zonder agenda. Van ja- dat- kan- wel.’
Ik besef ineens dat ik dat deel van mijzelf in een zak heb opgeborgen. Ik ben de verbinding ermee verloren. Ik ben nu zelf iemand geworden die nooit kan.
Maar eigenlijk ben ik Portugees, Italiaans en Braziliaans
En jij? Wat ben jij eigenlijk..?
Een jonge vrouw uit Indonesië zegt dat ze de eerste maanden in Nederland vaak huilde. En niet vanwege heimwee. Maar doordat ze voortdurend kritiek leek te krijgen. Mensen vertelden onomwonden wat ze van haar werk vonden. Ze deed te veel zus en te weinig zo.
‘Doe ik dan helemaal niks goed?’ vroeg ze zich snikkend af.
In Azië was ze gewend dat collega’s haar voorzichtig benaderden. Die maakten haar via omwegen en zijsporen duidelijk dat er misschien iets zou kunnen zijn dat eventueel de situatie mogelijk beter zou kunnen maken. Maar dat het al heel fijn was dat ze überhaupt op het werk aanwezig was en haar best deed en hoe heerlijk het was dat zij hun collega was. En dat je dan tussen de regels door zelf wel begreep dat je beter iets anders kon doen. Maar Nederlanders zeggen gewoon direct wat hen niet bevalt.
Ze smijten hun ‘nee’ in je gezicht.
De meeste expats zijn er inmiddels aan gewend. Ze zijn het zelfs prettig gaan vinden en waarderen dat assertieve en directe. Je weet dan waar je aan toe bent. Ze doen het nu zelf ook.
Sommige expats ondervinden daardoor dan wel weer problemen als ze terug bij hun familie zijn. ‘Wat is er met je aan de hand? vragen familieleden. ‘Gaat het wel goed met je? Waarom doe je zo bot?’
In Nederland moet je niet teveel willen ‘pleasen’ meent een expat uit India.
Je moet je hier laten horen, zichtbaar zijn en assertief!
‘Maar als ik eerlijk ben, vervolgt ze, ‘voelt dat voor mij als onbeleefd en ben ik van binnen een Pleaser. Dat wordt hier niet zo gewaardeerd.’
Ben jij eigenlijk ook een beetje Indiaas? Heb jij soms ook het idee dat je jouw Pleaser moet verbergen?
Of vind je dat jouw Pleaser meer recht heeft op waardering en erkenning?!
Pleaser Party
Reserveer dan nu direct een ticket voor de Online Pleaser Party en doe je Pleaser een plezier!
De nieuwe Pleaser Party vindt plaats op 27 oktober van 9.00-11.00 via Zoom.
Heb je je agenda vandaag nog niet dichtgetimmerd en 4 minuten tijd ?
Kijk dan voor de lol eens naar het filmpje waarin expats vertellen over wat hen aan Nederlanders opvalt.
Welke ikken zitten er bij Nederlanders op de voorgrond? En hoe ben jij eigenlijk?
Ik wens je een week die jou pleast.
Karin
Voice Dialogue expert, opleider, trainer, (relatie)coach
Reacties op deze maandagmorgen mail
- Leuke blog en mooi filmpje en wat is het heerlijk als je niet hoeft en you can go with the flow. Misschien ben jij dan toch in het verkeerde land geboren?
