Een markante maandagmorgen mail
Vanmorgen werd ik wakker in Grand Hotell Hörnan in Uppsala. Een stad die ook wel het Cambridge van Zweden wordt genoemd. Het ligt op ongeveer een half rijden van Stockholm.
Het is hier koud. Zo’n minus vijf graden.
Ons nichtje haalde ons afgelopen zaterdag van het station in Uppsala. Een bezoek aan haar was de aanleiding om hier naartoe te reizen. Zij studeert hier.
We begroetten elkaar met een omhelzing.
Lopend, op weg naar ons hotel stak ik mijn hand op naar elke voorbijganger en zei ‘Hej!’
Sommigen gaven een enthousiast ‘hej’ terug, anderen deden het aarzelend.
‘Uhhh, waarom doe je dat?’ vroeg mijn nichtje terwijl ze bedenkelijk naar me keek.
‘Ik heb gelezen dat er een campagne is in Zweden die mensen aanspoort om elkaar weer te begroeten in het voorbijgaan’, zei ik.
‘Ah ja dat is niet hier. Dat gaat over het Zweedse stadje Lulea, 700 km ten noorden van Stockholm. Daar voelen veel mensen zich eenzaam. Het is er ook stervenskoud en ze hebben maar weinig daglicht’, vertelde mijn nichtje.
Ik vind het persoonlijk een goed idee.
Dat kunnen we hier ook doen: elkaar begroeten in het voorbijgaan.
Met een klein knikje, een gebaar. Met zoiets kleins kun je gevoelens van eenzaamheid al verminderen.
Het is tenslotte ons grootste verlangens om gezien te worden
We kunnen projecten over eenzaamheid opstarten, websites maken waar je kan praten over je eenzaamheid maar hoe is het om gewoon te beginnen bij ‘hallo’ ?Met een knikje of een blik. Elkaar zien.
Zodat we weer door elkaar opgemerkt worden op een gewone manier.
Ik vind dat we zelfs nog een stap verder moeten gaan.
Ik stel voor om niet alleen mensen maar alles om je heen te begroeten, ook de dingen die om je heen.
Dan zeg ik nu bijvoorbeeld.
Dag mooie spiegel met gouden rand
Dag zachtjes schijnend lampje aan de wand
Een van de bekendste kindergedichten uit de Nederlandse literatuur is een gedicht over de jonge Marc die de dingen om zich heen begroet. Het is van Paul van Ostaijen. Ken je het? Het begint zo:
Marc groet ’s morgens de dingen
Dag ventje met de fiets op de vaas met de bloem
ploem ploem
dag stoel naast de tafel
dag brood op de tafel
….
Het gedicht wordt in het Nederlandse en Belgische basisonderwijs heel veel gebruikt om kinderen te stimuleren zelf poëzie te maken. Door hen te laten benoemen wat ze zien bij het ontwaken en erop proberen te rijmen.
Je kunt het ook als startoefening in een trainingen doen.
Probeer het ook eens vandaag!
Je begint echt heel anders aan je dag. Aan je week.
En op een of andere manier lijkt het zelfs alsof de dingen in de ruimte anders worden als ze door jou worden opgemerkt.
Alsof ze dan onhoorbaar teruggroeten.
Zo kreeg ik net ineens een knipoog van de gouden spiegel.
Ik groet jou vanuit Zweden. ‘Hej’ – Gegroet!
Karin
Voice Dialogue expert, opleider, trainer, (relatie)coach
Reacties op deze markante maandagmorgen mail
- Leuk! Ik doe het al jaren en groet vrijwel iedereen waarmee ik even oogcontact heb. Soms een knikje en soms hoi of een lach. Toen mijn kinderen kleiner waren, waren ze soms verbaasd hoeveel mensen ik ken 😉
- Hej terug uit Amsterdam. Veel plezier daar!
- Groetje terug uit Zoelen!
- Hej Karin, Valt mij altijd op dat dit elkaar begroeten in de Achterhoek bijvoorbeeld vaker gebeurt
