Een markante maandagmorgen mail
Herinneringen hoef je niet zelf te maken.
Ze ontstaan namelijk zonder dat je daar iets voor hoeft te doen. Soms ook tegen wil en dank, dan zijn er herinneringen gemaakt die je liever zou vergeten.
Ons lichaam en brein maken namelijk onvoorspelbare en eigenzinnige keuzen in wat zij opslaan in ons geheugen.
‘Mevrouw, wilt u even een foto van ons maken?’ Een twintiger met kerstmuts overhandigt me zijn iPhone terwijl ik langs de Neude loop.
‘We zijn bezig kerstherinneringen te maken,’ zegt hij en poseert tussen zijn lachende dispuutgenoten met kerstmutsen en glühwein.
‘Ik hoop maar dat het een mooie herinnering is geworden,’ zeg ik.
Kerstherinneringen
Kerstherinneringen maken? Ik heb al wel talloze kerstherinneringen gemaakt. Staand op de besneeuwde toppen van de Jungfrau joch. Op het strand van Costa Rica. Sigaren rokend in Havana en zwemmend tussen tropische vissen in het Great Barrier Reef.
Dit weekend haal ik zoals elk jaar de kerstspullen uit de doorzichtige Ikea bakken van zolder.
O ja kijk, daar is die ene kerstbal weer die mijn schoonmoeder meenam uit Noorwegen met God Jul erop en de ijspegel van glas van een Duitse kerstmarkt.
Met kerst haalde mijn vader altijd alle delen van de encyclopedie uit de boekenkast in de woonkamer.
In de vrijgekomen ruimte maakte hij dan met speciaal papier een grot. Op de bodem van de grot legden we mos neer uit een kartonnen doos. Daarin lagen ook, ingepakt in bruin papier, de beeldjes die in het mos moesten komen: herders, Maria en Jozef, schaapjes, de drie koningen. Mijn broertjes en ik mochten vervolgens om de beurt een van de beeldjes uitpakken.
Ik hoopte zo erg dat ik Jezus-in-de-kribbe vond.
Dat moest een klein pakje zijn. Daarom nam ik steeds een pakje van bescheiden formaat en was dan diep teleurgesteld als het toch weer een schaapje bleek te zijn.
Ik wilde zo graag Jezus.
Herinnering van de toekomst
Op dat moment wist ik niet dat dat een herinnering zou worden. En dat die stal die mijn vader toen maakte de mooiste was die ik ooit zou zien.
Ik wist nog niet dat ik daar later elke kerst weer aan terug zou denken en dat ik daar dan ooit op een maandagmorgen over zou schrijven. Niet over de besneeuwde toppen van de Jungfrau joch of het koraalrif in Australië, maar over die stal.
Wat wordt opgeslagen in ons innerlijk wordt niet geselecteerd in het nu.
Schijnbaar onbeduidende, alledaagse dingen waar je achteloos aan voorbijging zijn vaak gedetailleerder vastgelegd dan gebeurtenissen waarvan jij dacht dat ze van belang waren.
Er liggen zoveel herinneringen en ervaringen in ons te wachten tot ze opgemerkt worden.
Ze willen uitgepakt worden en zichtbaar neergezet als foto’s van jouw leven. Ze maken jou wie je bent.
Veranderen is: je weer herinneren wat er in je leeft. Veranderen is: je weer herenigen met die delen van jezelf die je onderweg bent kwijt geraakt.
Veranderen is ook meedoen aan de tweedaagse training Verander Niks. Goed zijn in wie je bent. op 18 en 19 april 2024 bij de Voice Dialogue Academie.
Voor iedereen die zichzelf wil herinneren!
Oefening: kerstherinnering ophalen?
Neem eens 10 minuten de tijd voor jezelf met pen en papier. Want schrijven is een van de manieren waarop je in contact komt met herinneringen.
Kijk naar een kerstig voorwerp in je directe omgeving. Dat voorwerp opent namelijk mogelijk voor jou de deur naar herinneringen in je geest.
Beschrijf het voorwerp gedetailleerd.
En schrijf dan 5 minuten lang alles wat in je opkomt bij de zin ‘Ik herinner mij…’
Herhaal de zin telkens.
Ik herinner mij…
Ik herinner mij…
En denk er al doende vooral niet teveel bij na.
Ik wens je een week vol herinneringen!
Karin
Voice Dialogue expert, opleider, trainer, (relatie)coach
Reacties op deze markante maandagmorgen mail
- Heerlijke mail weer. Een merry X-mas alvast!
- Och ja … wij bouwden thuis ook altijd zo’n grot met speciaal grotpapier en mos uit het bos. Altijd in dezelfde hoek van de kamer. Dichtbij de verwarming. Heel onhandig voor de boom. Mooie herinneringen. Fijne dagen en tot in het nieuwe jaar!
