Hoe voorkom je dat je weer teleurgesteld raakt in relaties?
Het antwoord: door je eigen gevoeligheden te leren kennen en daar zelf zorg voor te dragen.
Ik was 8 jaar en de bezitter van een poesiealbum. Niet zo’n vriendenboekje dat kinderen tegenwoordig hebben en waarin je schrijft wat je lievelingseten is of van welk tv programma je houdt. Nee, in een poesiealbum schreef je gedichtjes in de trant van ‘rozen verwelken en schepen vergaan maar onze vriendschap blijft altijd bestaan’. En daar plakte je dan speciale plaatjes bij, soms met glittertjes erop.
Ik gaf het album aan Annette, een meisje uit mijn klas. Ik vond haar mateloos interessant omdat zij wel negen oudere broers en zussen had. Ze sliepen bij haar thuis in kamers met stapelbedden. Ik wilde dat ook later, tien kinderen.
Terwijl de meester les gaf zag ik Annette, die een paar tafeltjes voor mij zat, het album openslaan. Huh, wat deed ze nu? Nam ze mijn poesiealbum dan niet mee naar huis? Ze pakte een lijmpotje van haar bureau om zelf met stift cirkels te tekenen.
Ik kon me niet goed meer concentreren op de les.
Toen de bel ging, kreeg ik het album van haar terug. Ik voelde een diepe steek van pijn toen ik de bladzijden opensloeg. Er stonden vier rondjes in getekend, die gezichtjes moesten voorstellen. Een stempel in het midden. Het was lelijk! Annette had mijn hele poesiealbum verpest met haar geklieder!
Op weg naar huis probeerde ik huilend de bladzijden uit het album te scheuren. Dat ging niet. Want daarmee zou ik ook het blad van een ander versje, dat op de achterkant stond, eruit scheuren. Nu was mijn poesiealbum voor altijd lelijk.
Annette deed het niet zoals ik verwachtte. Zoals het in mijn perceptie moest.
Natuurlijk was ik me daar niet van bewust. Ik voelde alleen maar verdriet en boosheid.
In relaties gaat het ook vaak zo. We zijn ons niet bewust van verwachtingen die we hebben van onze samenwerkingspartners, onze geliefden, onze vrienden of familieleden tot het moment dat er niet aan wordt voldaan. Iemand zegt precies het verkeerde om je te troosten. Iemand levert werk af wat anders is dan hoe jij het in je hoofd had.
Onze relaties zijn een aaneenschakeling van verwachtingen en teleurstellingen.
Hoe ga je daarmee om?
Stel dat ik tegen Annette had gezegd dat ze mijn hele poesiealbum verpest had. Ik vermoed dat het haar verward zou hebben, dat ze zou zijn geschrokken van mijn reactie en dat ze dan misschien net zo hard moest huilen als ik.
‘Er bestaat geen groter geschenk dan door de ander te worden gezien, gehoord, begrepen’. Dit zijn vaak geciteerde woorden van gezinstherapeut Virginia Satir. Waarom is dat zo’n groot geschenk?
Omdat het zeldzaam is. Het is net zo speciaal als een boek dat uitgroeit tot een bestseller, een liedje dat een hit wordt. Het is uitzonderlijk als op een moment alles toevalligerwijze op een perfecte wijze samenvalt. Een geschenk.
Het merendeel van de tijd worden we ongeveer wel door de ander gezien, gehoord en begrepen, maar soms helemaal niet. Ook dat kan een geschenk zijn. Omdat het je laat weten waar je gevoelig voor bent en waar je waarde aan hecht.
Sta eens stil bij een moment waarop je je boos of teleurgesteld of gekwetst voelde door iemand.
Kun je benoemen wat je niet in orde vindt aan dat gedrag of die reactie?
Wat van jou wordt er daardoor niet gezien, gehoord, begrepen of miskend? Welke waarde of behoefte van jou is er in het geding?
Welke betekenis geef je daaraan? Wees zo specifiek mogelijk.
Misschien kom je wel op het spoor van jouw favoriete rotgevoel. Dat gevoel dat je zo goed kent, dat pijn doet en toch telkens weer op wonderbaarlijke wijze geraakt wordt. Hoe verschillend de mensen of situaties ook zijn die je tegenkomt.
Leer om dat gevoel van jezelf als een ideale vader of moeder te benaderen. Met precies die zorg en aandacht die je wenst. Want er is geen groter geschenk dat jezelf kan geven dan je eigen kwetsuur er te laten zijn, het te zien, te horen, aan te raken en er compassie mee hebben. Als dat gebeurt wordt veel leed al verzacht.
En daardoor kun je makkelijker zien dat die ander het niet deed omdat jij niet belangrijk bent of om je te kwetsen. Zoals dat ook voor jou geldt.
Deel je leed als je dat wil, maar niet als verwijt. Of houd je leed voor je, maar niet uit slachtofferschap.
Mijn moeder knielde naast me. Snikkend toonde ik haar mijn verminkte poesiealbum. ‘Daar moet je niet om huilen’ zei ze. ‘Kijk, ze zijn toch best leuk’. Ze wees naar de gezichtjes. ‘Ze heeft ze voor jou getekend’. ‘En’, vervolgde ze, ‘dit is juist waar je een poesiealbum voor hebt: dat iedereen daar op zijn eigen manier dingen in mag zetten. Dat is precies wat een poesiealbum speciaal maakt’.
Mijn moeder had gelijk.
Die unieke wijze waarop jij uitdrukking geeft aan jezelf, en hoe ieder ander dat doet; dat is precies wat het leven zo bijzonder maakt.
Ik wens je veel bijzondere ontmoetingen in het nieuwe jaar. Met jezelf en anderen.
Stilstaan bij verwachtingen en teleurstellingen in je relatie en de liefde weer laten stromen? Volg de 2-daagse relatietraining Houd me vast?! – Laat me los! gebaseerd op het Hou me vast programma.
Of maak een afspraak voor een relatiecoaching
Of leer over de rol van subpersonen in de workshop Voice Dialogue in 1 dag.
