Een markante maandagmorgen mail
Vorige week zat ik op een tropisch eiland. Hoe lang was dat geleden? Een vakantie zonder kind. Buiten de schoolvakantie. De Amerikaanse vrienden die ons hebben uitgenodigd in hun huis in Puerto Rico, vlakbij het strand, hebben ook nog eens superhandige spullen. Zoals een vederlichte strandstoel die je met behulp van twee banden als een rugzak draagt. Als je hem uitklapt in het zand zit hij bovendien heel lekker. Je blikje gekoelde drank, je mobiel en boek passen in de vakjes aan de zijkant van de armleuning. En je handdoek kun je over een daarvoor bestemd rekje aan de rugleuning hangen.
Het strand is niet druk. Ik zie nog een plek en installeer me onder de schaduw van een palmboom. De zon brandt aangenaam op mijn huid. Pelikanen vliegen over de turquoise zee. Een zucht van verrukking ontsnapt me.
Tot ik omhoog kijk.
Daar hangen ze. Bijna precies boven mijn hoofd. Grote groene kokosnoten. Met de aanwezige zeebries kunnen ze weleens naar beneden waaien. Het deuntje van de kinderen- voor- kinderen hit uit mijn jeugdjaren komt ineens in me op. Maar met een andere tekst. ‘Je ligt met je billen bloot, dood door een kokosnoot!
Onderweg ben ik een paar waarschuwingsbordjes gepasseerd. Iemand heeft de moeite genomen om zelf bordjes te maken en die om de paar honderd meter opgehangen. PRECAUCIÓN BEWARE COCONUTS stond erop. Met een tekening van een rode palmboom waar cirkels uitvielen.
Ik zit ineens een stuk minder ontspannen.
Ik pak mijn mobiel uit het zijvak van de stoel. Op internet lees ik dat een kokosnoot die uit een kokospalm van 25 meter hoog valt, een snelheid bereikt van 80 kilometer per uur.
Ik schuif mijn stoel toch maar wat meer in de zon. Hoe gevaarlijk is het eigenlijk?
Meer doden door vallende kokosnoten dan door haaien, lees ik verder. Ik tuur naar de zee. Het is dus veiliger om te gaan snorkelen.
Het zijn hoogstens 150 mensen per jaar wereldwijd die omkomen door een kokosnoot. Toch voel ik angst. Tegelijkertijd is dat merkwaardig. De kans om in mijn woonplaats Utrecht van de sokken gereden te worden terwijl ik bij groen licht een zebra oversteekt is vele malen groter. Vorig jaar vonden er in Utrecht 1783 vekeersongelukken plaats en vielen daarbij 4 doden. Als ik op het Vredenburg opzij spring voor e-bikers en door rood rijdende fietsers ben ik niet bang. Ik denk dan niet aan mogelijke ongelukken.
Maar angst luistert niet naar feiten.Angst laat zich niet ‘evidence based’ bezweren.
Zo gaat het ook als je jezelf wilt verbeteren. Of wanneer je klanten zeggen dat ze hun gedrag willen veranderen. Daarvoor moet je je op nieuw terrein begeven. Het lijkt aantrekkelijk gebied. Maar als je er bent, blijken er onbekende gevaren te heersen waar je niet op gerekend had.
We deinzen terug. Want veiligheid betekent: vertrouwd gevaar.
De kunst is dus om vertrouwd te raken met nieuw gevaar.
In mijn nieuwe boek: Verander niks. Goed zijn in wie je bentlees je hoe je dat doet en hoe je je cliënten daarin kunt bijstaan.
Vanaf 21 april ligt het in de winkel. Je kunt het hier al in de voorverkoop bestellen.
Als bonus ontvang je daarbij een compilatie van de boeklancering, het verander niks event.
Of – als je snel bent – heb je een van de laatste kaarten voor het event te pakken en kun je nog live aanwezig zijn.
Fijne start van de week.
Karin
Voice Dialogue expert, opleider, trainer, (relatie)coach
Reacties op deze maandagmorgen mail
- Jaaaaa het is gelukt! Je eerste Officiële Markante Maandagmorgenmail! En een leuke ook nog, dank!
- Leuk verhaal! Herkenbaar ook, van die kokosnoot! Ik heb zin in 21 april.
