Een markante maandagmorgen mail
‘En, wat vond je van hem?’ vroeg onze pleegdochter. Ze had een jongen, die ze haar vriendje noemde, 3 seconden naar ons laten zwaaien via het scherm van haar mobiel.
‘Leuk’ zei ik. ‘Heel leuk’.
‘Is dat alles?’ Ze was duidelijk teleurgesteld. ‘Leuk?’.
Ik begreep haar reactie niet. ‘Ik zeg toch: hij lijkt me héél leuk en hij ziet er ook leuk uit,’ voegde ik eraan toe.
‘Laat maar. Hou je mond maar’, zei ze en liep weg.
Toen ik bezig was met het schrijven van mijn boek ‘Verander niks’ liet ik ook weleens een nieuw hoofdstuk lezen aan mijn partner. Onze dialoog verliep dan ongeveer zo:
‘Ik heb het gelezen. Leuk’.
‘Leuk? Is dat alles?’
‘Ja leuk. Misschien moet je de intro wat korter maken.’
‘Dus je vond het niks.’
‘Nee, helemaal niet dat zei ik toch niet. Ik zei leuk’.
‘Laat maar. Het wordt toch niks’. En ik griste het papier weg.
Ik besefte ineens dat ik op eenzelfde wijze reageerde als onze dochter.
Ik wilde applaus. Een staande ovatie.
Ik wilde een bevestiging dat wat ik maakte niet gewoon was, niet alledaags, niet middelmatig of slecht. Want alleen dan vond ik het gelegitimeerd om door te gaan.
Maar ….. misschien krijg je geen applaus
Ook een van mijn cliënten wil voortdurend bevestiging. Hij is altijd bezig met wat anderen van hem vinden. Daarom let hij heel erg op anderen. Op hoe ze bewegen, kijken. Op de toon van hun stem. Telkens weet hij iets te benoemen waaruit blijkt dat ze mogelijk negatief over hem denken. Een gefronste wenkbrauw. Een te lange stilte. Een kuchje.
Mijn cliënt wil aan zichzelf blijven sleutelen tot hij die versie van zichzelf is die toegejuicht wordt. Onze dochter wil een rode loper en een loftrompet voor haar vriendje. Ik wilde blijven sleutelen aan mijn teksten. Net zolang tot ik die versie zou hebben geschreven die op applaus kon rekenen.
Maar dan was mijn boek er nooit gekomen.
Ik heb die versie geschreven die ik kon schrijven. Ik hoop dat jij net als mijn client die versie van jezelf durft te worden die je gewoon bent. Dat je durft te maken wat je wil maken. En dat je, net als mijn dochter, durft te houden van wie je houdt.
Misschien krijg je geen applaus. Dat hoeft ook niet meer als je eenmaal ervaart hoe vervullend het proces is waarin jouw bestaan een creatieve uitdrukking vormt van wie jij bent.
Maak je je teveel afhankelijk van goedkeuring van anderen?
Boek dan nu direct een kaartje voor de Pleaser Party en ontmoet gelijkgestemden online. De party start vrijdagmorgen 26 mei om 9.00 uur via zoom. Het wordt een feest der herkenning!
Verander Niks!
En bestel dan ook vast mijn boek Verander Niks in de voorverkoop. Het verschijnt 21 april!
Ik wens je een leuke week!
Karin
Voice Dialogue expert, opleider, trainer, (relatie)coach
Reacties op deze maandagmorgen mail
- Applaus voor deze fijne maandagmorgenstart!
- Heel leuk die pleaser party. Ik ben er bij
- Leuk! En een vet applaus!! Doe je goed deze mails.
- Gave mail! En sorry hoor, maar ik applaudisseer er graag voor. Is supergoed wat je aan het doen bent.
