Een markante maandagmorgen mail
Tijdens de eerste les van de allereerste schrijfcursus die ik volgde, leerde ik iets wat ik nooit meer vergeten ben: het verschil tussen ‘vertonen’ en ‘vertellen’:
Vertellen: afstand van de tekst.
Vertonen: dicht op de tekst.
We delen wat we meemaken door middel van woorden
In de Voice Dialogue training van afgelopen week formuleerden deelnemers zaken waar ze tegenaan liepen als volgt:
– Ik moet echt eens wat meer leren loslaten.
– Mijn Perfectionist moet meer naar achteren in de bus.
– In groepen ben ik voortdurend op mijn hoede.
Onze ervaringen zijn rijker dan onze taal om ze mee uit te drukken
In coachvragen gebruiken mensen vaak woorden als: loslaten, moeten, controle, twijfels, onzeker, grip, kwetsbaar, onveilig. Als luisteraars of begeleiders ‘snappen’ we dan wel ongeveer wat onze cliënten daarmee bedoelen. Daarom gaan we ook meestal aan die woorden voorbij. En dat is jammer.
Want als wij als luisteraar niet stil staan bij de specifieke betekenis en beleving die er voor de verteller bij deze begrippen hoort dan schenkt hij er zelf ook geen aandacht aan.
Zie coachvragen of worstelingen als het begin van een verhaal
Mijn schrijfdocent zou daarbij de volgende opdracht hebben gegeven:
Beschrijf een situatie waaruit blijkt dat de hoofdpersoon een Perfectionist is maar noem het woord Perfectionist niet.
Op die manier worden vage en abstracte begrippen concreet gemaakt. Zo komt er leven in de tekst en daarmee ook beweging. En dat is precies wat je wilt, niet alleen voor je cliënten, maar ook voor jezelf als je het gevoel hebt ergens in vastgelopen te zijn.
Vertellen: afstand van de tekst.
Vertonen: dicht op de tekst.
‘Show don’t tell’ ….. ik hoor het mijn schrijfdocent nog zeggen. Ik probeer soms om op zo’n manier te luisteren naar mijn cliënten.
Woorden zijn gestolde ervaringen
Hoe kun je zo luisteren dat deze woorden opnieuw tot leven komen?
- Vertraag. Herhaal woorden met emotionele lading.
- Wees stil. Leid je cliënten terug naar het moment nog voordat het woord ontstond. Loslaten. Perfectionist. Onzeker.
- Noem het woord niet. Nodig ze uit hun vage lijflijke en emotionele reacties te beschrijven. Om te vertonen niet te vertellen.
Misschien verschijnt er dan ineens een ander woord terwijl ze zijn afgedaald in hun binnenste.
Een woord dat de beleving beter omschrijft. Dan Verandert ‘onzeker’ ineens in ‘raakbaar’. Wordt ‘perfectionist’ ‘iemand die kwaliteit en waarde wil toevoegen’.
Daar op de plek waar je ziel zich roert, wordt taal vloeibaar en veranderen betekenissen
En dat verandert de manier waarop je naar jezelf kijkt en hoe je met jezelf omgaat. En dat verandert alles.
Ook leren luisteren en dichtbij de ervaring van subpersonen blijven?
Schrijf je nu direct in voor de training van de Voice Dialogue Academie op 11 en 12 december: Luisteren naar de taal van het ongezegde.
Ik wens je een week vol met beleving!
Karin
Voice Dialogue expert, opleider, trainer, (relatie)coach
Reacties op deze maandagmorgen mail
- haha, tnx!
- Heel mooi verwoord Karin!
