Een markante maandagmorgen mail
Overal lopen mensen in oranje. De stemming is uitgelaten. ‘Dit is een noodgeval. Ik heb het niet meer in de hand’ zingt de coverband die op de Neude speelt. Ergens in een portiek zit een jongen bleek en half voorovergebogen op de grond.
Koningsdag
Tegen het eind van de middag lopen we over de Oude Gracht richting café Kalff waar we hebben afgesproken met vrienden. In de jaren negentig stonden we daar ook al. Toen ook met dezelfde club mensen. Toen Koningsdag nog Koninginnedag was. En café Kalff nog De Wolkenkrabber heette.
Toen wij nog geen moeders waren. Maar studenten.
Dit keer komen sommige dochters ook meedrinken. Met vriendinnen en hun voetbalteam. En een zoon. Ze bestellen grote hoeveelheden bier, ook voor ons. Ik drink nooit meer bier. Behalve op Koningsdag. Het is gezellig, heel gezellig.
Ik begin over vroeger.
Om mij heen staan de dochters. ‘Hoe was het vroeger dan? moedigen ze me aan te vertellen. Ik ben verrast door zoveel interesse. ‘Hee Karin, neem er een shotje bij.’ Ze houden me een borrelglaasje jägermaister voor. Hun moeders, mijn vrienden, werpen me waarschuwende blikken toe. En ik weet, ze hebben gelijk. Ik ben geen twintiger meer, zelfs al lang geen dertiger. Ik ben al een beetje aangeschoten. Een shotje erbij zou net teveel kunnen zijn. ‘Nee, voor mij geen shotje’, zeg ik gedecideerd.
In hoofdstuk 4 van mijn boek Verander Niks schrijf ik over levenstekens van kanten in jezelf die je hebt onderdrukt. En hoe je de momenten kunt herkennen waarop deze kanten zich in je roeren. Via oververmoeidheid, black-outs, paniekaanvallen. In kunst of relaties. Maar ik ben helemaal de alcohol vergeten!
Drank en subpersonen
Drank maakt meer subpersonen in je wakker dan je lief is.
Ik voel hoe de kant in mij ontwaakt die schreeuwt: ‘Ik wil wel een shotje!’ De kant die verlangt naar aangeschoten zijn en Marlboro Light. Naar dansen op muziek van Wham en Madonna in de kelder van dit café. Waar ooit De Roze Wolk was. Waar machines walmen rook doorheen bliezen. Waar we naar elkaar loerden en flirtten. Je hoefde niet op Tinder door foto’s te scrollen maar vroeg gewoon een vuurtje en zei dan: ‘ken ik jou niet ergens van?’
Toen je nog niets met mate hoefde te doen.
Toen je geen grip op je emoties hoefde te hebben. Toen je nog gewoon te druk kon zijn. Of veel te gevoelig. Of bovenmatig slim. Zonder diagnose. Ik voel die kant in mij ontwaken, die als geen ander beseft, dat hoeveel ‘ikken’ ik ook leer managen, hoeveel persoonlijk leiderschap ik ook verwerf, dat ik uiteindelijk geen grip heb op het verglijden van de tijd. En hoe bewust ik ook omga met mijn gezondheid, dat ik in werkelijkheid ben overgeleverd aan veel grotere krachten die mijn lot bepalen.
Voorbij het maakbare, aan het mysterie dat leven heet.
‘Sjezes je stink naar bier’ zegt mijn dochter als ik thuiskom. ‘Je bent dronken’
Ja, een beetje dronken ben ik wel. Maar niet van het bier.
Dronken van een heerlijk soort geluk.
Omdat ik weer even twintig was. En omdat ik dat niet meer ben.
Omdat ik de volgende dag wakker word.
Zonder kater.
De Pleaser Party
Zin in een alcoholvrij feestje vol gezelligheid?
Boek dan nu direct een kaartje voor de Pleaser Party en ontmoet gelijkgestemden online.
Op vrijdagmorgen 26 meiom 9.00 uur via zoom. Het wordt een feest der herkenning!
Het feestje van de boeklancering Verander Niks gemist? Of nog eens terugkijken?
Ga dan snel naar de Verander Niks pagina.
Ik wens je een week met weinig mate
Karin
Voice Dialogue expert, opleider, trainer, (relatie)coach
Reacties op deze maandagmorgen mail
- Superleuke en herkenbare blog weer! Je schrijft echt leuk Karin!
- Wat een heerlijke mail om te lezen op de maandagmorgen die ik toch altijd iets lastiger vind dan de andere ochtenden van de week. En deze ook weer zo herkenbaar:-). Ik heb jouw boek trouwens van mijn man gekregen, dus lekker in aan het lezen…als ik de tijd heb…of als ik het even mag van mijn Ik die zegt dat ik alleen mag lezen als de nuttige dingen zijn gedaan….
- Was een leuke Koningsdag voor je.
