Ontdek andere kanten van jezelf met markante maandagmorgen mails
Tijd om te gaan
Juist nu de rietpluimen op hun mooist zijn, is het voor ons tijd om te gaan. We halen ons bootje uit het water. Ik gooi antivries in de afvoeren van ons chalet. De koelkast gaat uit. In het vriesvak liggen nog een paar waterijsjes. Ik heb geen zin om ze op te eten. Het seizoen is voorbij.
Terwijl ik de bladeren bijeenveeg, denk ik aan de afgelopen zomer. Er waren spontane bezoekers met meegebrachte borrelhappen. Gezelligheid, zon, een sup, er was drijven op het water. Er was Aperol Spritz. Mijn zomer was zoals een zomer in mijn verbeelding hoort te zijn.
Ondanks de opkomende weemoed voel ik mijn verlangen naar het moment straks in april alweer ontwaken. Naar hoe we dan de boot weer te water laten en ik de tuinmeubels van hun hoezen bevrijd.
Seizoensgebonden ikken
Zoveel ‘ikken’ in mij houden van de zomer. Mijn levensgenieter, mijn lichtvoetige ik, mijn zonaanbidder, mijn op-het-water-drijver en mijn blote-voeten-loper. Zij bloeien allemaal op in het zomerseizoen. Als er geen ander seizoen aanbrak, zouden zij de boventoon blijven voeren.
De herfst nodigt andere delen van mij uit. In het herfstlicht worden andere kanten van mij zichtbaar. Laat ineens mijn stille ik zich horen, komt mijn melancholische ik dichterbij evenals de mijmeraar, en mijn kastanjezoeker. Ik herschik mij.
Voor we weggaan gooi ik mestkorrels tussen het groen in de tuin. Ik besef dat ik met dat alles niet alleen onze chalet winterklaar maak, maar ook mijzelf.
Het even niet weten
In de literatuur staat de herfst meestal symbool voor vergankelijkheid, verandering, voor loslaten. Maar ook voor oogsten. Terwijl we met de auto langs de slagbomen het recreatiepark afrijden, denk ik aan de herfst. Zal deze herfst worden zoals een herfst in mijn verbeelding hoort te zijn?
Wat voor soort herfst zal zich aan mij ontvouwen?
Welke andere kanten in mij willen er tijdens deze herfst ontluiken? Voor welke kanten in mij is de herfst eigenlijk voorjaar? De tijd waarin zij naar boven komen?
Welke kanten in jou willen zich deze herfst laten zien?
Weet je geen antwoord op die vraag? In de herfst hoeft dat ook niet. Je hoeft geen pasklare antwoorden te hebben. Zo schreef dichteres Edna St Vincent Millay bijvoorbeeld eens:
Herfst is de tijd van vermoeden, niet van weten.
Van tasten, niet van grijpen. Van eerst met mijn duim
het waas wegvagen van een purperen pruim
en van voelen en van dàn pas eten.
Herfst is rustig doende, niet als zomer doende was,
met dat druk ondernemen, proclameren en oprichten
en met uitbreiden en met weer iets anders stichten.
Herfst vertraagt een ogenblik de pas.
(…)
Trage herfstige training
Vertragen, niet weten, vermoeden, tasten en rustig doende. Deze herfstige ingrediënten vind je terug in de training die ik op 9 en 10 december 2024 geef voor de Voice Dialogue Academie.
Leer aftasten, vertragen, proeven, vermoeden en help lijflijke gewaarwordingen tot woord te komen.
Schrijf je in voor de training Luisteren naar de taal van het ongezegde en haal meer uit je gesprekken. Is dit echt iets voor iemand die je kent? Laat het hen weten.
Ik wens je een vertraagde pas.
Karin
Voice Dialogue expert, opleider, trainer, (relatie)coach
Reacties op deze markante maandagmorgen mail
- Prachtig weer. Heb er helemaal zin van gekregen om te vertragen. Nog meer dan anders.
- Weer heerlijk om te lezen en zo herkenbaar.
- Hoop dat je nog een tijd doorgaat met deze markante mails, ik geniet ervan.
